Za nami ciekawy wieczór z dr Anastasią Nakov na temat psychoterapii dzieci i rodzin, pt. „Czy teoria nam pomaga w pracy, czy przeszkadza?”
Z notki organizatorów:
Dr n. med. Anastasia Nakov jest psychiatrą niemowląt, dzieci i dorosłych, psychoanalityczką oraz psychoanalityczką rodzin i grup, superwizorem EFPP. Była sekretarzem Francuskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej i wiceprezesem Francuskiej Federacji Psychoterapii Psychoanalitycznej Dzieci i Młodzieży. Przez trzydzieści lat kierowała stworzonym przez siebie oddziałem psychiatrii dzieci i młodzieży w Metz. Wykładała psychiatrię dziecięcą na Uniwersytecie w Nancy. Jest członkinią komitetu redakcyjnego czasopisma opisującego psychoanalizę dziecięcą „Journal de la psychoanalyse de l’enfant” oraz komitetu wydawniczego w wydawnictwie Bayard Press, obecnie Press Universitaire De France. Od ponad 30 lat szkoli polskich terapeutów i jest szczególnie zasłużona dla rozwoju myślenia psychoanalitycznego w Polsce. W życiu prywatnym, od dzieciństwa gra na fortepianie, a muzyka pozostaje jej największą pasją.
Czy teoria nam pomaga w pracy, czy przeszkadza?
To niesamowicie istotne, byśmy my, psychoterapeuci, nie byli „betonowi” czy też „drewniani”. Podchodząc do pacjentów, zgodnie z myślą W. Biona, „bez chęci i bez pamięci”, bez planów, bez założeń, opierając naszą pracę przede wszystkim na relacji przeniesieniowo – przeciwprzeniesieniowej mamy szansę na skuteczną pomoc osobom, z którymi pracujemy w gabinetach. Teoria, w moim odczuciu, nadaje ramy naszej pracy, pozwala nam stworzyć wstępny zarys, zbudować szkielet, wstępną strukturę, ale każde następne spotkanie z pacjentem pozwala nadbudowywać, dopełniać, lepiej rozumieć pacjenta i i tym rozumieniem dzielić się z nim, a to wszystko nie było by możliwe bez naszej pogłębiającej się relacji.
Niesamowicie istotnym jest, by przyjmując do psychoterapii dziecko czy nastolatka, zapraszać na sesje (przynajmniej na kilka pierwszych) również członków jego rodziny, po to by poddawać rozumieniu to, co kto o kim mówi , kto jak się sytuuje w rodzinie oraz to, w jakich stosunkach są jedni z drugimi. Nie da się rozpoznać problemów i pragnień dziecka, bez rodzinnego kontekstu, w oderwaniu, bez tła.
Moderatorem dyskusji była p. Kamila Rozbiewska-Skrobun, psycholog, psychoterapeutka Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej.
Serdecznie dziękuję Sekcji Psychoterapii Psychoanalitycznej Dzieci i Młodzieży PTPP za możliwość uczestnictwa w spotkaniu.