Dojrzewanie jest okresem, w którym zarówno dziecko, jak i jego rodzice muszą zmierzyć się z niełatwym procesem zmian rozwojowych, zachodzących w obszarze fizyczności adolescenta, jego relacji społecznych oraz emocjonalności. To czas, któremu towarzyszy wiele pytań i wewnętrznych konfliktów dotyczących głównie poczucia własnej tożsamości, hierarchii wartości, potrzeby otrzymywania wsparcia i jednoczesnej potrzeby niezależności. Jest to również okres rozwoju psychoseksualnego, czyli czas poznawania własnej seksualności, przeżywania pierwszych zauroczeń, miłości i (niekiedy bardzo bolesnych) zawodów. Ze względu na dynamikę doświadczanych zmian i towarzyszącą im chwiejność emocjonalną, jest to również czas narażony na wiele trudności czy kryzysów rozgrywających się na płaszczyźnie relacji z innymi osobami oraz samym sobą.
Intensywność doświadczeń towarzyszących temu okresowi może być zwielokrotniana przez pojawiające się lub narastające problemy psychiczne. Z uwagi na nie poszukiwanie własnej tożsamości może przybierać formę zachowań ryzykownych, łamiących normy społeczne i wzbudzających niepokój w otoczeniu. Zaburzeniom rozwoju emocjonalnego i społecznego może towarzyszyć niecierpliwość, nadpobudliwość, agresja, impulsywność, lub wycofanie i nieśmiałość, wewnętrzny niepokój, częsta zmienność nastroju, czy zaniżone poczucie własnej wartości, a także trudności w nauce (lęk przed pójściem do szkoły, przed oceną, problemy z koncentracją).
Innymi przejawami trudności mogą być:
- zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego (agresja, impulsywność, wycofanie i nieśmiałość, niecierpliwość, nadpobudliwość, wewnętrzny niepokój),
- duża chwiejność emocjonalna, częsta zmienność nastroju, zaniżone poczucie własnej wartości),
- zaburzenia zachowania (antyspołeczne i agresywne),
- poczucie rutyny i nudy,
- trudności związane z sytuacją rodzinną, np. rozwód rodziców, zmiana miejsca zamieszkania, choroba, pierwsze, czasami trudne, przeżycia miłości i zawodu,
- depresje,
- moczenie nocne,
- zaburzenia nerwicowe,
- obniżony nastrój i negatywizm,
- myśli i próby samobójcze,
- zburzenia psychosomatyczne,
- natręctwa,
- zaburzenia jedzenia,
- uzależnienia (np. od komputera),
- trudności w nauce (lęki szkolne, strach przed oceną, problemy z koncentracją).
Oferowaną przeze mnie formą pomocy psychologicznej jest psychoterapia indywidualna. Każdorazowo poprzedzają ją konsultacje adolescenta i rodziców z psychoterapeutą, których celem jest zrozumienie trudności i ustalenie najlepszej formy pomocy. W trakcie regularnych spotkań młody człowiek ma możliwość m.in. zdobycia umiejętności rozumienia i radzenia sobie w sposób konstruktywny z własnymi uczuciami, rozwijania umiejętności rozpoznawania emocji innych osób, może przyglądać się własnym potrzebom i trudnościom związanym z okresem dorastania.