Fot. Gabinet psychoterapii superEGO
Przeżywane przez nas emocje, zwłaszcza te o dużej intensywności, natychmiast znajdują odbicie w sposobie oddychania, zaburzając jego gładki, nieprzerwany rytm. Strach na przykład sprawia, że oddech staje się przyśpieszony i płytki, w złości natomiast łapiemy krótkie i szybkie hausty powietrza, które następnie z impetem wydychamy. W stanach podniecenia również oddychamy szybko i często nierytmicznie. Smutek wywołuje szloch, a uczucie ulgi manifestuje się często westchnieniem. Czując ból, zwykle wstrzymujemy oddech, co może wpłynąć zarówno na sam proces oddychania, jak i na nasze emocje. Tymczasem uczucie , takie jak radość, miłość czy ulga, która czujemy, przebaczając komuś winy, sprawiają, że oddech staje się powolny i rytmiczny, co daje nam poczucie spokoju i błogostanu.
Nagły wstrząs lub niespodzianka sprawiają, że oddychamy w sposób paradoksalny: w reakcji na zaskoczenie – w chwili gdy łapiemy krótkie i płytkie oddechy – klatka piersiowa się rozszerza, a brzuch napina. Jeśli taka sytuacja się powtarza dostatecznie często, to ciało przystosowuje się do takiego modelu oddychania i po jakimś czasie nawet najmniejszy stres wywołuje tego typu reakcję. A skoro oddychanie i emocje wzajemnie na siebie oddziałują, model oddychania paradoksalnie może wywołać kolejny przypływ danych emocji lub je wzmocnić – istne błędne koło. (s. 20-21)
Zawartość:
Rozdział 1
Oddychanie a krążenie krwi
Rozdział 2
Oddychanie a psychika
Rozdział 3
Powtórna nauka oddychania
Rozdział 4
Oddychanie podczas porodu
Rozdział 5
Zależności pomiędzy głosem a oddechem
Rozdział 6
Lekcje prawidłowego oddychania – podstawy
Rozdział 7
Wspomaganie oddychania
Rozdział 8
Oddychanie a wyobraźnia
Rozdział 9
Medytacja oddechowa
Rozdział 10
Suplement
Oddech w psychoterapii, Stella Weller, Wydawca: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2012