Częścią normalnej żałoby jest utrzymanie miłości do utraconego obiektu i jednocześnie odzyskanie zdolności do kochania dostępnych realnych obiektów. Gdy jednak nie można uznać straty i przeżyć bólu rozstania, gdy związana z tym uraza zabarwia uczucia do obiektu powodując wzrost nienawiści, żałoba przekształca się w melancholię i „cień obiektu pada na Ja”.
Znienawidzony obiekt miłości to określenie zaczerpnięte z tekstu Ignês Sodré, które dobrze oddaje istotę depresyjnego stanu umysłu.
Przekazujemy czytelnikom zbiór artykułów uporządkowanych zgodnie z następstwem faz życia: dzieciństwa, adolescencji, dorosłości i wieku podeszłego. Reakcje na utratę mają bowiem w każdej z tych faz swoisty charakter i znaczenie. Zbiór otwiera klasyczny i kluczowy dla rozumienia depresji tekst Zygmunta Freuda Żałoba i melancholia w nowym tłumaczeniu Anny Czownickiej.
Do tekstu Freuda zamieszczamy współczesny komentarz Ignes Sodre. Wcześniej jednak w przeglądzie „Psychoanalitycznych koncepcji żałoby i depresji”, autorstwa Macieja Musiała, tytułem wprowadzenia i dopełnienia teoretycznego opisu fundamentu rozumienia melancholii przedstawiamy dokonania Karla Abrahama i Melanie Klein, a także analityków pierwszego pokolenia kontynuatorów myśli Klein: Wilfreda R. Biona, Hanny Segal i Herberta Rosenfelda oraz współczesnych postkleinistów: Johna Steinera, Ronalda Brittona, Ignes Sodre, Priscilli Roth. Następnie, w porządku cyklu życia, publikujemy teksty o charakterze kliniczno-teoretycznym, ilustrujące analityczne myślenie o depresji i procesie analitycznego leczenia. Ich autorami są wybitni psychoanalitycy na czele z Hanną Segal, a także Anne Alvarez, Catalina Bronstein, Priscilla Roth, John Steiner, David Bell, Arturo Varchevker.
(…) melancholia wiąże się z utratą obiektu, która w jakiś sposób wymyka się świadomości, w odróżnieniu od żałoby, w której żaden aspekt utraty nie jest nieświadomy. /s. 51/
Rana ma zawsze dwojaki charakter – to zranione self i zraniony obiekt, ale zawsze towarzyszą jej te dwa odmienne klimaty emocjonalne: wściekła żądza odwetu i nienawiść do obiektu oraz nieznośny smutek z powodu bycia niekochanym i braku zdolności kochania. Self częściowo utożsamia się z wrogim wewnętrznym obiektem – kruchym superego – a częściowo z zawodzącym zniszczonym obiektem. /s. 82/
SPIS TREŚCI:
Wstęp
Wprowadzenie: Przegląd psychoanalitycznych koncepcji żałoby i depresji – od Freuda i Abrahama do Klein i postkleinistow
Maciej Musiał
Rozdział 1: Żałoba i melancholia
Sigmund Freud
Rozdział 2: Rana łuk i cień obiektu.Uwagi na temat Żałoby i melancholii Freuda
Ignes Sodré
Rozdział 3: Melancholia i żałoba w okresie dzieciństwa i adolescencji: kilka refleksji na temat roli obiektow wewnętrznych
Anne Alvarez
Rozdział 4: Praca z adolescentami ze skłonnościami samobójczymi
Catalina Bronstein
Rozdział 5: Melancholia, żałoba i przeciwprzeniesienie
Priscilla Roth
Rozdział 6: Konflikt między żałobą a melancholią
John Steiner
Rozdział 7: Rozczarowanie: historia Adama i Ewy oraz Lucyfera
Hanna Segal
Rozdział 8: Bion: fenomenolog utraty
David Bell
Rozdział 9: Żałoba w wieku podeszłym: perspektywy rozwojowe
Arturo Varchevker
Indeks rzeczowy
Indeks osób
Znienawidzony obiekt miłości. Psychoanalityczne studia nad depresją, red. Maciej Musiał, Wydawnictwo: Imago 2019