„Panuje powszechna zgoda co do tego, że rozszczepienie i identyfikacja projekcyjna wpływają zarówno na pacjenta, jak i na analityka oraz że wywołują konsekwencje w obszarze przeniesienia i przeciwprzeniesienia.”
„Gdy analityk uzmysławia sobie, że nie jest pierwotnym obiektem pacjenta, to na skutek wykluczenia może czuć się zraniony lub urażony. Może też jednak doświadczać utraty w związku z wyrzeczeniem się pierwotnej roli – wówczas ma szansę wkroczyć na etap opłakiwania utraty, a tym samym pomóc pacjentowi w rozpoznaniu jego wlasnej żałoby.”
„(…) interpretacje przeniesienia „tu i teraz” nie ograniczają się do sytuacji, w których pierwotne uczucia skupiają się na analityku – należy dążyć do zrozumienia przeniesieniowego znaczenia każdej sytuacji, którą opisuje pacjent. Czasami analityk dostrzega, że jest obiektem miłości i nienawiści pacjenta, kiedy indziej jednak prosi się go o komentarz i obserwację.”
SPIS TREŚCI
Podziękowania
Przedmowa
Wprowadzenie
Część I
Zakłopotanie, wstyd i upokorzenie
Rozdział 1
Lęk przed byciem widzianym: narcystyczna duma i narcystyczne upokorzenie
Rozdział 2
Rola wzroku, dominacji i upokorzenia w przypadku Schrebera
Rozdział 3
Postęp a zażenowanie czułością
Część II
Bezradność, władza i dominacja
Rozdział 4
Przeniesienie – analityk jako wykluczony obserwator
Rozdział 5
Walka o dominację w sytuacji edypalnej
Rozdział 6
Bezradność i walka o władzę w czasie sesji analitycznych
Rozdział 7
Zemsta i uraza w sytuacji edypalnej
Część III
Żałoba, melancholia i przymus powtarzania
Rozdział 8
Konflikt między żałobą a melancholią
Rozdział 9
Przymus powtarzania, zawiść i popęd śmierci
Bibliografia
Widzieć i być widzianym. Wyłanianie się z psychicznego azylu, John Steiner, Wydawnictwo Imago 2017