W serii wywiadów i tekstów z lat 1985-1992 analityczka jungowska Marion Woodman, autorka bestsellerowych książek, mówi o seksualności, twórczości, relacjach, uzależnieniach, uzdrawianiu ciała i duszy, duchowości w kontekście indywidualnego rozwoju, stanu naszej kultury i Ziemi. Wątkiem łączącym jest świadoma kobiecość – zdolność odniesienia się do siebie samego i świata, która wykracza poza patriarchalne myślenie zdominowane przez pierwiastek władzy. Wspaniała lektura zarówno dla wszystkich, którzy znają i kochają Marion Woodman, jak i dla tych, którzy dopiero poznają jej prace. Jak zwykle w książkach Marion, jej opowieści są wskazówkami na drodze wewnętrznego rozwoju, a jednocześnie dostarczają wiedzy z perspektywy duszy, łączącej różne wymiary doświadczenia. 

O autorce

Marion Woodman (1928-2018) – analityczka jungowska i pisarka, inicjatorka ruchu BodySoul Rythms. Studiowała na Uniwersytecie Zachodniego Ontario, następnie przez ponad dwadzieścia lat uczyła literatury angielskiej, jednocześnie prowadząc zajęcia teatralne. Wystawiane przez jej grupę sztuki stały się legendarne i do dziś ich uczestnicy wspominają, że stanowiły dla nich transformacyjne doświadczenie. Pomiędzy dwudziestym a trzydziestym rokiem życia Woodman cierpiała na anoreksję, co w późniejszym czasie stało się inspiracją dla jej terapeutycznej pracy z zaburzeniami odżywiania i podłożem dla stworzonego przez nią pojęcia uzależnienia od doskonałości. 

Na początku lat siedemdziesiątych stanęła przed ważnym punktem zwrotnym w życiu – poszukując rozwiązania dla problemów zdrowotnych, pojechała najpierw do Indii, a później rozpoczęła analizę jungowską u analityka Edwarda Armstronga Benneta w Wielkiej Brytanii (autora znanej książki Meetings with Jung: Conversations Recorded During the Years 1946-1961). Doświadczony w Indiach szok kulturowy zapoczątkował w jej życiu zmianę i reorientację świadomej postawy, wcześniej ukierunkowanej na osiągnięcia, kontrolę i doskonałość. Analiza z Bennetem otworzyła ją na głębokie doświadczenie ciała i emocji, stając się inspiracją do podjęcia studiów w Instytucie C. G. Junga w Zurychu, gdzie kontynuowała analizę u Barbary Hannah (znanej analityczki z bliskiego kręgu Junga). 

Woodman ukończyła studia w Instytucie Junga w 1979 roku, uzyskując tytuł analityczki jungowskiej, a jej praca dyplomowa o zaburzeniach odżywiania The Owl was a Baker’s Daughter została wydana nakładem Inner City Books – wydawnictwa założonego przez jej przyjaciela Daryla Sharpa. W kolejnej książce, zatytułowanej Uzależnienie od doskonałości, pogłębiła tematykę zaburzeń odżywiania w kontekście kobiecej identyfikacji z patriarchalnym wzorcem doskonałości i uzależnieniowej kondycji kultury zachodniej. Oba tytuły szybko stały się bestselerami, podobnie jak jej następne prace dotyczące wymiarów kobiecości i męskości, relacji pomiędzy ciałem i psychiką oraz uzależnień. 

W 2012 roku znalazła się na setnym miejscu w rankingu osób o największym wpływie na współczesne życie duchowe magazynu „Mind Body Spirit”. Jej wykłady i warsztaty cieszyły się niesłabnącym powodzeniem, a jej postać budziła i nadal budzi zarówno zainteresowanie, jak i miłość czytelniczek i czytelników. 

Woodman w charakterystycznym dla siebie stylu pisarskim oraz z perspektywy psychologicznej opisuje zmaganie z patriarchalnymi warstwami doświadczenia, szczególnie z pierwiastkiem władzy i jego wpływem na psychikę. Zgłębia dążenie do odkrycia mądrości płynącej z ciała i wyobraźni, która pozwala na zintegrowanie różnych aspektów doświadczenia. To sprawia, że jej teksty są nie tylko źródłem wiedzy – same stają się źródłem transformacji. Przez jej prace przewija się powtarzalny motyw – świadoma kobiecość jako konieczna ewolucyjna zmiana postawy, zarówno na indywidualnym, jak i zbiorowym poziomie. 

Świadoma kobiecość obejmuje zbiór wywiadów przeprowadzonych z Marion Woodman w latach osiemdziesiątych i na początku dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku, wspomnienia ze spotkań oraz dwa artykuły jej autorstwa. Stanowi doskonałe wprowadzenie w jej prace – pogłębia ich główne wątki, ilustrując je fragmentami wspomnień i wątkami biograficznymi. 

Uzależnieni cierpią z powodu defektu wyobraźni. Są uwięzieni w sztywnych postawach. Nie mogą są sobie wyobrazić wolności, a ponieważ negują rzeczywistość nie chcą jej zmienić. Nie potrafią zrealizować niezbędnych rytuałow przejścia jednego etapu w drugi, wejść w dojrzałość, odejść z nudnej pracy czy rujnującej relacji. Nie widzą znaczenia w życiu, które przeżywają. (…)

Jeżeli poświęcisz dziennie godzinę snom czy muzyce – zależnie od tego, jaki jest twój proces twórczy – dusza cichnie. Czujesz, że twoje ciało syci się aktywnością. Inaczej jest w wypadku uzależnień, które karmią się rozgorączkowaniem. Im szybciej ktoś działa, tym jest ono większe, podczas gdy wyciszenie i życie metaforą pozwala na powrót do własnego procesu twórczego.

(…) Uzależnione osoby ciągle zajmują się poszukiwaniem czegoś na powierzchni, nigdy nie dają sobie czasu, aby zanurzyć się w proces, gdzie zachodzi prawdziwe uzdrawianie. Żyją albo w pełnym fantazji przeszłym raju, albo we wspaniałej, fantazyjnej przyszłości. Próbują kontrolować swoje życia poprzez sztywne zachowania, w których się zamykają; cały czas nawiedzane przerażeniem, że utracą kontrolę, negują fakt, że ją utraciły. /s. 126-129/

Świadoma kobiecość, Marion Woodman, Wydawca: Instytut Studiów Kulturowych Raven 2022