Teoria relacji z obiektem utrzymuje, że ludzkie popędy są zawsze doświadczane w relacji pomiędzy self a innymi i koncentruje się na wewnętrznych, psychicznych reprezentacjach self i innych (tj. obiektów tych popędow) u danej osoby, połączonych przez emocje. /s. 44/
Model relacji z obiektem w patologii borderline podkreśla wpływ wewnętrznych reprezentacji self i innych, czyli to, jak te wewnętrzne reprezentacje są zorganizowane i jak wpływają na zachowanie. /s.102/
Klasyfikacja patologii osobowości wg teorii relacji z obiektem określa zarówno wymiar dysfunkcyjnego funkcjonowania (tożsamość, obrony, testowanie rzeczywistości, agresja i system wartości), jak i konstrukcję osobowości (neurotyczna, wyższy poziom borderline i niższy poziom borderline). /s. 123/
Kontrakt terapeutyczny ustanawia warunki, które chronią pacjenta, terapeutę i terapię oraz pomagają terapeucie w rozumieniu wewnętrznego świata pacjenta w miarę postępu w terapii. /s. 176/
Podążanie za afektem pacjenta jest zasadą fundamentalną. Poza ogólnym zapewnieniem dostępu do głębszego materiału podejście to dostarcza modelu pozwalającego pomieścić i reflektować afekt oraz pomaga terapeucie uniknąć koluzji z obronami pacjenta przeciwko intensywnemu afektowi. /s. 306/
Sojusz terapeutyczny pomiędzy pacjentem borderline a terapeuta w leczeniu długoterminowym wymaga, w kontekście pozytywnego i negatywnego przeniesienia, rozwijającej się i funkcjonującej relacji oraz możliwości jej utrzymania przez pacjenta pomimo silnych uczuć, które pojawią się w stosunku do terapeuty.
Zdolność terapeuty do pomieszczania intensywnych emocji i możliwość rozpatrywania ich bez emocjonalnego dystansowania się oraz bez odwetowego, obronnego reagowania, jest pierwszym, kluczowym krokiem krokiem w momencie rozpoczynania terapii. /s. 337/
Środkowa faza leczenia charakteryzuje się sadkiem częstotliwości acting outów i zwiększeniem uwagi na interakcję pacjent-terapeuta.
Generalnie następuje ewolucja dominujących wątków przeniesieniowych z antysocjalnych, narcystycznych lub paranoidalnych do depresyjnych. /s. 378/
Faza zakończenia leczenia może mieć znamiona zarówno wątków paranoidalnych, jak i depresyjnych (…) /s. 414/
Wiele czynników pacjenta (np. wyższy lub niższy poziom statusu borderline, styl przywiązania) połączonych z relacji terapeutycznej, prowadzi do różnych ścieżek zmiany. /s. 432/
Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu w leczeniu zaburzeń osobowości borderline. Podręcznik kliniczny, Frank E. Yeomans, John F. Clarkin, Otto F. Kernberg, Polskie Towarzystwo Psychiatrii Psychodynamicznej 2015