Od wydawcy
Prezentowaną czytelnikowi pozycję można traktować jako kontynuację i uzupełnienie wydanego w 2015 roku przez Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej podręcznika klinicznego „Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu w leczeniu zaburzeń osobowości borderline” autorstwa Franka E. Yeomansa, Johna F. Clarkina i Otto F. Kernberga.
„Podręcznik psychoterapii psychodynamicznej w patologii osobowości z wyższego poziomu” Eve Caligor, Otto Kernberga i Johna Clarkina prezentuje podejście psychodynamiczne do leczenia pacjentów z neurotyczną organizacją osobowości.
Proponowana w podręczniku technika terapeutyczna oparta jest o teorię Otto Kernberga, integrującą osiągnięcia „psychologii ego” z teoriami relacji z obiektem, amerykańskiej i kleinowskiej. Dzięki tej integracji dysponujemy propozycją teoretyczną niezwykle użyteczną w praktyce terapeutycznej, pod warunkiem wszakże zrozumienia idei tej integracji. Wymaga ona od czytelnika podstawowego przygotowania teoretycznego z zakresu integrowanych przez Otto Kernberga nurtów psychoanalizy. Odniesienie psychopatologii do poziomów organizacji osobowości i zróżnicowania techniki psychoterapii zgodnie z diagnozą strukturalną daje duże wsparcie terapeucie psychodynamicznemu w jego pracy z pacjentami. Na gruncie amerykańskim pozwoliło ono na stworzenie takich systemów psychoterapii psychodynamicznej, jak prezentowana w tej książce DPHP, a wcześniej TFP. Ich terapeutyczne zastosowanie weryfikowane było przez autora i jego współpracowników w wieloletnim doświadczeniu klinicznym, w leczeniu pacjentów o różnorodnym poziomie głębokości zaburzeń życia psychicznego, a skuteczność terapeutyczna tych systemów psychoterapii psychodynamicznej jest nieustannie weryfikowana metodami statystycznymi.
W efekcie otrzymujemy znakomite narzędzie do tworzenia psychodynamicznej, strukturalnej diagnozy, pozwalającej określić głębokość zaburzenia i propozycję adekwatnych do tej diagnozy procedur i technik psychodynamicznej terapii. Warto podkreślić komplementarność kernbergowskiej koncepcji poziomów organizacji osobowości z psychiatrycznymi systemami diagnostycznymi, co uznajemy za jedną z kluczowych cech psychoterapii psychodynamicznej, różnicującą ją od psychoanalizy klasycznej.
„Podręcznik psychoterapii psychodynamicznej w patologii osobowości z wyższego poziomu” jest wsparciem dla psychoterapeuty psychodynamicznego w rozumieniu konfliktowej natury struktury neurotycznej osobowości oraz w jej przejawach w relacji terapeutycznej i proponuje zestaw podstawowych technik i strategii terapii pacjentów, dla których główną obroną jest mechanizm wyparcia. W zasadzie trudno jest znaleźć w literaturze fachowej pozycji poświęconej psychodynamicznej perspektywie leczenia zaburzeń neurotycznych, patologii konfliktu Edypa czy też patologii charakteru pacjentów z neurotyczną organizacją osobowości. Tym bardziej dzieło Eve Caligor, Johna Clarkina i Otto Kernberga jest godne polecenia tak wszystkim psychoterapeutom, jak i wszystkim, którzy są zainteresowani współczesnym ujęciem fundamentalnych tez psychoanalizy freudowskiej. Autorom niniejszego podręcznika należna jest nasza wdzięczność za ich pracę i udostępnienie jej polskiemu czytelnikowi.
Janusz Kitrasiewicz
23 stycznia 2017 roku
Pobrano z www.ptppd.pl
Jednostce z patologią tożsamości często brakuje zdolności do trafnego „odczytywania” innych osób i zdarza się, że nie potrafi ona reagować na subtelne społeczne sygnały w sposób odpowiedni i taktowny. Słabo skonsolidowana tożsamość jest zwykle związana z niewystarczającym zaangażowaniem w znaczące dążenia zawodowe, intelektualne czy rekreacyjne. /s. 37/
Kontenerowanie umożliwia terapeucie korzystanie ze zjawiska przeciwprzeniesienia jako wartościowego źródła informacji o relacjach z obiektami odgrywanymi aktualnie w procesie terapii i pozwala terapeucie empatyzować z wszystkimi częściami pacjenta, i ze wszystkimi stronami danego konfliktu. Kontenerowanie wymaga od terapeuty zarówno wewnętrznej reaktywności, jak i powściągliwości. „Kontenerujący” terapeuta musi mieć emocjonalną swobodę, aby reagować wewnętrznie na pacjenta, jednocześnie powstrzymując od zachowania się zgodnie z tymi reakcjami aż do momentu, gdy będzie miał możliwość poddania ich refleksji. /s. 142/
Ogólne podejście w DPHP to systematyczna analiza relacji z obiektami odgrywanymi w terapii, zaczynająca się od relacji zaktywowanych w służbie obron. Przez ten proces odkrywamy reprezentacje self i obiektu, które zostały wyparte i/lub zdysocjowane od świadomego doświadczenia self pacjenta. Gdy wewnętrzne funkcje jakiejś konkretnej relacji z obiektem wewnętrznym zostaną omówione i zinterpretowane, wyłoni się leżący u ich podłoża konflikt. /s. 182/
Podręcznik psychoterapii psychodynamicznej w patologii osobowości z wyższego poziomu, Eve Caligor, Otto F. Kernberg, John F. Clarkin, Wydawnictwo: Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej, 2017