Zespół stresu pourazowego (PTSD) w dużej mierze wynika z utraty zdolności odróżniania przeszłości od teraźniejszości. Charakteryzują go przede wszystkim natrętne wspomnienia w postaci obrazów (wzrokowych, słuchowych) oraz stresujących doznań cielesnych, które przypominają o przytłaczających zdarzeniach zagrażających życiu i zdrowiu. Nieproszone wspomnienia czasami bywają tak intensywne (flashbacki), że przekonują umysł i układ nerwowy, iż zdarzenia z przeszłości zachodzą w teraźniejszości. (…) Osoby cierpiące z powodu PTSD stają się wyczulone na czynniki wyzwalające takie reakcje, niejednokrotnie myląc czynnik wyzwalający z pierwotnym zdarzeniem i tracąc zdolność utrzymywania normalnej podwójnej świadomości, która dokonuje rozróżnienia teraźniejszości i przeszłości.

s. 89

PTSD charakteryzują natrętne wspomnienia minionych traumatycznych zdarzeń. Często wspomnienia te przyjmują postać obrazów wizualnych bądź odgłosów dźwiękowych w „oku” bądź „uchu” umysłu. Zwykle też obrazom wizualnym bądź dżwiękowym towarzyszą objawy somatyczne. Czasami pojawiają się one przy braku obrazów – zwykle w postaci zaburzeń bądź dyskomfortu w obrębie zmysłów interoceptywnych, na przykład jako przyspieszone tętno, zawroty głowy czy wrażliwość jelit.

s. 171

Spis treści:

CZĘŚĆ I. TEORIA I ZASADY

  • Rewolucja w terapii osób po urazie psychicznym
  • Precyzja regulacji autonomicznego układu nerwowego
  • Bezpieczeństwo wymaga wszystkich zmysłów. Stabilizacja sensoryczna
  • Ożywianie zapomnianej sztuki. Planowanie terapii traumy

CZĘŚĆ II. PRAKTYKA. ZASTOSOWANIE TEORII

  • Proste zasoby regulują, a nawet leczą traumę
  • Moc dobrych wspomnień. Skuteczne antidotum na traumatyczne wspomnienie
  • Wyznaczanie tempa, dozowanie i organizacja
  • Adaptacja technik uważności, MBSR i jogi do potrzeb osób z PTSD

Ciało pamięta, t. 2. Rewolucja w terapii traumy, Babette Rothschild, WUJ, Kraków 2021