Oto więc kolejny zbiór Bajek filozoficznych, ale odnoszących się do kolejnego pojęcia: „żyć razem”. Bo jak się zdaje tu właśnie ujawnia się dzisiaj nasza słaba strona. Zamykanie się w sobie z pobudek egoistycznych lub wskutek niebezpiecznych podziałów etniczno-kulturowych podkopuje podstawy tego „żyć razem”.
(…) Nie możemy przecież pozostawić naszych dzieci bez oręża refleksji wobec drapieżności tych, którzy chcieliby z nich uczynić odmóżdżonych konsumentów. Nie możemy również zostawić ich tym, którzy widzą w nich małych żołnierzy przyszłych wojen religijnych. Musimy pomóc im myśleć razem, przekonać je o uniwersalności ludzkich problemów, o tym, że wszyscy płyniemy na tej samej łodzi…
Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą […] mgła, kropla wody wystarcza, by go zabić. Ale gdyby nawet wszechświat go zmiażdżył, człowiek byłby i tak czymś szlachetniejszym niż to, co go zabija, ponieważ wie, że umiera i zna przemoc, którą wszechświat ma nad nim. Wszechświat nie wie nic o tym. Cała nasz godność tkwi tedy w myśli. /Blaise Pascal, Myśli/
Bajki filozoficzne. Jak żyć razem?, Michael Piquemal, Wyd. Muchomor, 2012