Za nami ostatnie seminarium z cyklu PSYCHOANALITYCZNE ROZUMIENIE PERWERSJI prowadzone przez p. Katarzynę Lenda-Woźniak.
Przez ostatnie miesiące analizowałyśmy indywidualnie niełatwe analityczne teksty, tak by by następnie omawiać je wspólnie na seminariach, głównie w kontekście naszych doświadczeń gabinetowych. Niezwykle cenny materiał wglądowy pojawiał się również podczas superwizji.
***
Od dziś pracujemy psychoanalitycznie nad zagadnieniem PERWERSJI – seminarium: Psychoanalityczne rozumienie perwersji – pod okiem p. Katarzyny Lendy-Woźniak /psycholog, psychoterapeuty psychoanalityczny, superwizora i terapeuty szkoleniowy ISPHS, terapeuty szkoleniowego i superwizora PTPP, certyfikowany psychoterapeuta Polskiego Towarzystwa Psychologicznego/.
Cykl zorganizowany przez Instytut Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal.
***
Gdy dziecko czuje się ciagle odrzucane, gdy dorośli stale dewaluują jego myśli i cechy, cierpi na tym cały system emocjonalny. Pragnienie posiadania dobrego rodzica zderza się z nieświadomym rozpoznaniem, że miłość nie zostanie odwzajemniona. Adolescent lub dorosły, który nie potrafi sprawnie funkcjonować, być może w przeszłości był zranionym dzieckiem, pozbawionym możliwości życia we wspólnym świecie emocjonalnym. W tym dorosłym rozpoznajemy osobę, która nie ma dostępu do swobodnego i budzącego zaufanie pola emocjonalnego i relacyjnego. Nieprzepracowane na poziomie świadomym traumatyczne doświadczenie uniemożliwia podmiotowi postrzeganie siebie jako osoby zintegrowanej.
Systematyczne bicie lub upokarzanie pozostawia trwałe ślady w psychice ofiary. Doznające przemocy dziecko może ewakuować te przeżycia, odpowiadać na nie masochistycznie i pasywnie, albo wręcz przeciwnie, poprzez mechanizm identyfikacji samo wchodzić w rolę sadystycznego agresora. Istnieje wiele dowodów na to, że takie dziecko z czasem stanie się stosującym przemoc rodzicem.
/powyższe cytaty: Franco De Massi, „Perwersja sadomasochistyczna. Zjawisko i teorie psychoanalityczne”/
Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén